به گزارش مشرق، ساخت و توسعه راکت‌های سوخت جامد همچون پهپادها در ایران ریشه در دل دوران جنگ تحمیلی دارد. یکی از مهمترین راکتهای در دست توسعه در کوران جنگ، ساخت وزارت سپاه (وزارت دفاع فعلی) بود. شهید «مهندس اسلامی» متولی این پروژه بود که به ساخت محصولی با برد 170 کیلومتر و سرجنگی سنگین تر نسبت به «ایران130» و «عقاب منجر شد.

آزمایش این راکت در ماه های آخر جنگ تحمیلی صورت گرفت که تأثیرات آن در جبهه دشمن جالب توجه بود. اما مهمترین تأثیرات این راکت که بعدها «زلزال» نامیده شد، کمی بیش از یک دهه بعد آشکار شد. پس از پایان جنگ تحمیلی توسعه راکتهای «نازعات» و «زلزال» ادامه یافت و از نظر برد، نوع سوخت و برخی موارد دیگر خانواده متنوعی تشکیل داده شد و یگانهای مختلف سپاه و ارتش آن را به خدمت گرفتند.

مشهورترین موشک تاکتیکی برد کوتاه ایران به نام «فاتح110» همان تأثیری از راکت زلزال بود که پیشتر به آن اشاره شد. ترکیب بدنه و پیشران زلزال و سامانه هدایت یک موشک دیگر به نام «تندر69» (نمونه زمین به زمین موشک پدافند هوایی چینی HQ-2) که در واقع از خریدهای موشکی دوران جنگ بود که تا پایان آن به دست رزمندگان نرسید منجر به خلق موشکی با برد بیش از 200 کیلومتر ولی دارای قابلیت هدایت تا پایان مسیر شد.

فاتح 110 و پرکاربردترین پرتابگر آن

این امر ارزش عملیاتی فاتح110 را نسبت به زلزال چند برابر می کرد. بیش از 5 میلیون نفر-ساعت کار تحقیق، طراحی، شبیه سازی و ساخت و آزمایش توسط چند صنعت وزارت دفاع، دانشگاه های صنعتی مطرح کشور و برخی دیگر از بخش های پژوهشی و صنعتی انجام شد تا با ساخت بومی سامانه هدایت مورد ذکر و ترکیب با پیشران راکت زلزال موشکی با قابلیت هدایت تا انتهای مسیر و دقت خوب و قابل اتکا حاصل شود.

آزمایش فاتح110 در سال 1381 شروع شد یعنی کمتر از 15 سال پس از پایان جنگ تحمیلی ایران به موشکی رسید که بردی قابل مقایسه با موشک سوخت مایع و پر دردسر «اسکاد» داشت. فاتح110 در نمونه های بعدی به برد 250 و 300 کیلومتر و دقت های بسیار بیشتر رسید و اولین نمونه نقطه‌زن آن با جستجوگر اپتیکی نصب شده در دماغه برای مأموریت ضدکشتی در سال 1389 ساخته شد.

موشک فاتح و اجزای آن به صورت دمونتاژ و آماده انبارداری

سپاه موشک های هرمز-1 و 2 را نیز به عنوان توسعه جانبی از روی فاتح110 برای مأموریت های ضد کشتی با جستجوگر راداری فعال و ضد رادار هم ساخت که در بهار سال 1393 در نمایشگاه بزرگ نیروی هوافضای سپاه رونمایی شدند.

موشکهای زلزال و زلزال بارشی هم در این نمایشگاه مشاهده شدند. موشک زلزال حاصل پروژه افزودن قابلیت هدایت به راکتهای زلزال تولیدی و موجود در انبارها بود که دقت بسیار بالایی برای آن فراهم کرده و آن را به قابلیتی نزدیک به نقطه زنی رساند.

«فاتح مبین» هم نسل جدیدی از جستجوگر اپتیکی را به کار گرفت که به آن امکان شلیک در شب و روز را می داد. این موشک در تابستان 1397 رونمایی شد. مسیر خانواده پرافتخار فاتح110 در بخش توسعه مستقیم با ساخت نمونه های بعدی به ترتیب با بردهای 450 کیلومتر با نام «فاتح313» در سال 1394، 700 کیلومتر با نام «ذوالفقار» در 1395و 1000 کیلومتر با نام «دزفول» در 1397 ادامه پیدا کرد که دو نمونه آخر دارای قطر بیشتری نسبت به فاتح110 و سرجنگی جدا شونده هستند. قابلیت ضد کشتی موشک های بالستیک تاکتیکی ایران با «ذوالفقار بصیر» به 700 کیلومتر افزایش یافت. این موشک که دیگر محصول در مسیر توسعه جانبی از موشک های خانواده فاتح محسوب می شود در سال 1399 معرفی شد.

در بهمن 1398 موشک «رعد500» که با فناوری های سوخت جامد جدید و بدنه و عایق موتور کامپوزیت ساخته شده شگفتی جدید سپاه در زمینه موشک های تاکتیکی بود. البته ذکر این نکته ضروری است که رعد500 را با وجود بهره بردن از تجربیات فاتح110 و طراحی در همان رده و مأموریت دیگر نمی توان از اعضای خانواده فاتح به شمار آورد زیرا طراحی آن در بخش های مختلف متفاوت با طراحی مرسوم فاتح و مشتقات آن است.

این سلاح با وزن کمی بیش از نصف فاتح313 بردی معادل آن را دارد. همچنین موشک شهید سلیمانی هم که سوخت جامد و تاکتیکی با برد 1400 کیلومتر است با وجود استفاده از همان سرجنگی موشک ذوالفقار اما یک طراحی جدید محسوب شده و از خانواده فاتح110 محسوب نمی شود.

اما در سالهای اخیر مشخص شد که روند توسعه خانواده موشک های فاتح که قبلاً با بزرگتر کردن آن در دست اجرا بود، این بار معکوس شده و موشکهای کوچکتری با همان طراحی فاتح110 در حال توسعه است.

رفتن به سمت ابعاد کوچکتر از فاتح110 ولی حفظ همان طراحی سبب می شود تا ضمن حفظ اطمینان پذیری و دقت قبلی با کوچک سازی امکان به کارگیری تعداد بالا روی یک پرتابگر ممکن شود.

اولین محصول با این تفکر موشکی با برد 120 کیلومتر با دقت بالا است که 6 تیر از آن روی یک کامیون حمل می شود و امکان استفاده از سرجنگی های متنوعی را دارد. این موشک به نام «فتح» در 31 مرداد 1399 مشاهده شد.

موشک فتح که در رزمایش های اخیر سپاه در سال 1400 خوش درخشیده است برای اولین بار در رزمایش پیامبر اعظم(ص) 14 بدون ذکر اسم و مشخصات و سپس در سالروز صنعت دفاعی در 30 مرداد این سال مشاهده شد. در نگاه اول مشخص بود که این موشک همان پیکربندی فاتح110 مشهور و خوش سابقه را به ارث برده اما به طور محسوسی در ابعاد کوچکتر ساخته شده است.

شلیک موشک فتح در رزمایش پیامبر اعظم(ص) 14

در اواخر سال 1399 انبوهی از موشک های فتح در داخل محفظه پرتاب یا کنیستر استوانه ای به نیروی دریایی سپاه تحویل شده و برای اولین بار این نیرو را صاحب موشک بالستیک کرد.

در تیر 1400 هم موشک فتح به همراه پرتابگر 6 تایی متحرک به نیروی زمینی سپاه تحویل داده شد که توان رزم این نیرو را با دو مؤلفه افزایش قدرت آتش و توان نقطه زنی بسیار بهبود بخشید.

موشک‌های فتح در پرتابگر استوانه‌ای در شهر موشکی نیروی دریایی سپاه

این موشک با پرتابگر 6 تایی که محفظه پرتاب معکب مستطیلی دارند هم ارائه شده است. فتح موشکی با طول 5175 و قطر 368 میلیمتر است جرم کلی787 کیلوگرم که 150 کیلوگرم آن سرجنگی بوده و پیشران سوخت جامد مرکب یا HTPB به آن سرعت 4 برابر سرعت صوت یا 4 ماخ می دهد.

این موشک عمر انبارداری بسیار خوبی که دستکم 10 سال ارزیابی می شود داشته و خطای آن کمتر از 30 متر است. کمینه و بیشینه برد آن 30 و 120 کیلومتر بوده که آن را به جایگزین شایسته ای برای راکتهای نازعات و رقیب جدی برای خانواده راکتهای هدایت شونده فجر5 تبدیل کرده است.

مقایسه ابعاد موشک فتح با فاتح و راکت زلزال

پرتابگر 6 تایی مکعب مستطیلی موشک فتح

برای مقایسه راکت فجر5 در مدل پایه خود با جرم حدود 907 کیلوگرم و طول بیشتر از 6.4 متر و قطر 333 میلیمتر به برد 75 کیلومتر می رسد. نمونه برد بلند و  هدایت شونده آن هم با برد 150 کیلومتر 920 کیلوگرم جرم و طول بیشتر از 6.4 متر 38 کیلوگرم سرجنگی کمتر نسبت به فتح دارد.

یک ویژگی مهم دیگر موشک فتح پرتابگر 6 تایی آن است که به دو شکل مقطع مکعبی و مقطع دایروی دیده شده است و هم در نیروی دریایی و هم نیروی زمینی سپاه عملیاتی شده است. در حالیکه راکتهای فجر5 و نمونه های هدایت شونده آن از پرتابگر 4 تایی شلیک می شوند.

پرتابگر 6 تایی استوانه‌ای موشک فتح

برخلاف نمونه هایی از موشک فتح که سال گذشته در روز صنعت دفاعی، در رزمایش پیامبر اعظم(ص)14 و در سال جاری در رزمایش پیامبر اعظم(ص)17 مشاهده شد که نوک تیز بودند، موشک فتح مشاهده شده در یکی از کلیپ های منتشر شده اخیر، دارای نوک تخت (Blunt) است.

این امر می تواند به آزمایشی برای اثرات گرمایش آیرودینامیکی باشد که با افزایش سرعت پدیدار می شود. البته در موشک های هایپرسونیک برای رفع اثرات منفی این پدیده روی بار حرارتی، علاوه بر افزایش شعاع انحنا در نوک دماغه از مواد فنا شونده (Ablative) مانند گرافیت هم استفاده می شود. گمانه دیگر می تواند نوع دیگری از سرجنگی باشد که روی موشک مذکور در حال آزمایش بوده است.

موشک فتح با دماغه متفاوت

لازم به ذکر است که موشک فتح یا BM-120 علاوه بر سرجنگی انفجاری شدید از سرجنگی ترکشی منفجر شونده در ارتفاع مشخصی بالای هدف و سرجنگی نفوذگر در استحکامات و بتن هم می تواند استفاده کند.

برخورد دقیق موشک فتح به محدوده هدف

اما اطلاعات منتشر شده جدید علاوه بر اینکه مشخصات خوبی از موشک فتح یا BM-120 که به آن «موشک360» هم گفته می شود به دست داد نشان داد که یک موشک دیگر هم به خانواده بالستیکهای تاکتیکی ایران اضافه شده است: «موشک BM-250» که با انتشار فیلم آزمایش آن تصور می شد یکی از مدلهای فاتح110 است اما جزئیات منتشر شده جدید نشان می دهد که همچون فتح، گونه ای کوچک شده از فاتح110 است.

بالک‌های کنترلی و بالک‌های پایدارساز موشک BM-250 که مشابه خانواده فاتح است

این موشک بر خلاف خانواده فاتح که قطر 610 تا 616 میلیمتری دارند، دارای قطر بدنه 456 میلیمتر است یعنی از این نظر در حدود 25 درصد کوچک شده است. از نظر طول هم فاتح110 نسل چهار 8850 میلیمتر طول دارد اما BM-250 طول 7235 میلیمتر دارد. از این بعد هم موشک جدید در حدود 18 درصد کوچک شده است.

جرم فاتح110 نسل چهارم یا فاتح D برابر 3325 کیلوگرم شامل 450 کیلوگرم سرجنگی است که برای BM-250 جرم کلی 1695 کیلوگرم با 225 کیلوگرم سرجنگی است. این موشک همچون خانواده فاتح در زمان انبارداری به صورت سه بخش جداگانه موتور سوخت جامد، بخش هدایت و کنترل و بخش سرجنگی نگهداری می شود.

موشک BM-250

این امر نشان می دهد متخصصان صنعت موشکی کشور موفق شده اند موشکی با حدود نصف وزن فاتح110 ولی 83 درصد برد آن را بسازند که قطعاً از نظر لجستیک و به کارگیری چند فروندی روی یک پرتابگر تغییر مثبتی به دنبال خواهد داشت. در واقع صرفاً با ملاک گرفتن وزن، روی هر خودروی حامل فاتح110 می توان دو موشک BM-250 به کارگیری کرد. کمینه برد این موشک نیز 150 کیلومتر و برابر با فاتح110 عنوان شده است.

این موشک همچون فاتح110 از سوخت جامد مرکب یا HTPB استفاده کرده و دقت آن بهتر از (یا خطای آن کمتر از ) 35 متر است. عمر انبارداری این موشک به واسطه استفاده از سوخت جامد بسیار بالا بوده و در مدت زمان کوتاهی پس از توقف پرتابگر آماده شلیک می شود.

با توجه به اینکه قطر بدنه این موشک تنها 88 میلیمتر یعنی کمتر از 9 سانتیمتر از قطر بدنه موشک فتح یا همان BM-120 بیشتر است این احتمال قابل طرح است که برخی از پرتابگرهای دو تایی مشاهده شده در جریان تحویل تسلیحات جدید به نیروی دریایی و زمینی سپاه در سال گذشته در واقع موشکهای BM-250 بوده اند. با توجه به طول موشکهای مشاهده شده در پرتابگرهای دوتایی در مقایسه با طول موشک فتح یا طول پرتابگرهای 6 تایی آن هم این گمانه تقویت می شود.

لازم به ذکر است جدول فوق بر اساس اطلاعات رسمی منتشر شده توسط وزارت دفاع نگارش شده و از این رو از اشاره به دو موشک دزفول و BM-45 به علت در دست نبودن اعداد و ارقام دقیق پرهیز شده است.

ایران تاکنون چندین عملیات رزمی موشکی داشته است؛ اول کوبیدن پایگاه منافقین در سال 1378 با موشک و راکت که در انتقام شهادت سپهبد علی صیاد شیرازی صورت گرفت. دوم، انهدام مراکز فرماندهی داعش در شرق سوریه و در منطقه دیرالزور در خرداد سال 1396 عملیاتی به نام «لیلة القدر» که در آن از موشکهای ذوالفقار و قیام (که در ادامه معرفی می شود) استفاده شد.

در حمله به جلسه مشترک تروریستها با سازمانهای اطلاعاتی کشورهای مرتجع منطقه در کوی سنجر در کردستان عراق هم از موشکهای فاتح110 استفاده شد که در شهریور 1397 رخ داد. کمی بعد و در عملیات ضربت محرم در مهر 1397 علیه مراکز داعش مجددا دو موشک ذوالفقار و قیام از گونه هدایت شونده به کار گرفته شد. اما عملیات حمله به پایگاه عین الاسد در پاسخ به شهادت سپهبد حاج قاسم سلیمانی که اولین حمله نظامی به نیروهای آمریکایی پس از جنگ جهانی دوم هم به شمار می رود سپاه از موشکهای فاتح313 و قیام استفاده کرد.

شلیک موشک فاتح 313 معروف به فاتح F در عملیات انتقام شهادت سپهبد حاج قاسم سلیمانی

این عملیاتها دیگر رزمایش نبودند که در خاک خودی اجرا شود و کسی بتواند نتایج آنها را مورد تردید قرار دهد. بلکه با این عملیاتها خصوصاً سیلی سخت به آمریکا در عملیات عین الاسد دقت بالای موشکهای ایرانی عملاً به جهان اثبات شد.

امروزه توان موشکی جمهوری اسلامی ایران چه در رده موشک های تاکتیکی و چه موشکهای راهبردی به اصلی ترین مؤلفه بازدارندگی و در عین حال سریع ترین ابزار واکنشی کشور تبدیل شده که اهداف ثابت و حتی شناورهای دشمن را تا مسافت دو هزار کیلومتر در زمان بسیار کوتاهی نابود می‌کند.